скачать книгу бесплатно
Учар оқ кабутар: беозор, сулув.
Тутқич бермай учган асов қўшиғим
Бўлиб кўринади кўзларимга у…
ШЕЪРИЯТ ҲАҚИДА
Юксак-юксакларда булутлар дайдир,
Машъум ўкиради момагулдирак.
Омонсиз жанг борар кўкда қандайдир,
Табиат сеҳрига берилар юрак.
Эркалаб япроқлар, гуллар бетини,
Ёмғир чечаклардан бўсалар олар.
Зум ўтмай даҳшатли гулдурос тиниб,
Тиниқ бир сукутга чўмар самолар.
Маъбудадай чиқар кўк минбарига,
Зумрад далаларни кўрмоқ чамалаб,
Гулдуракни енгиб, борлиқ бағрига
Ҳаёт шарбатини сепган камалак.
Бу кўхлик юзгинаси,
Шукуҳли юзгинаси —
Муқаддас шеъриятнинг ўзгинаси…
ТУМАН
Боғларнинг рангини ўғирлаб туман,
Нурсиз чодирига яширар.
Туман қаршисида турибман,
Хаёл, ўйларимни тоширар.
Тумандан намуна кўчирма, қўшиқ,
Зинҳор олма туманнинг одатини.
Куйла тиниқликни, мадҳ этгил жўшиб
Чаманнинг тумансиз латофатини.
ГЎЗАЛЛИК
Яна ўлкамизни безади кўклам,
Бинафша кўз билан боқди чаманлар,
Чақмоқ тоғларнинг муз сувини ҳўплаб,
Нозланиб кулдилар лола – санамлар.
Бинафша терасан, азизим, боғда,
Кўзларинг ўт бўлиб ёнар ҳиссингдан.
Само ҳавас билан йироқ-йироқда
Зангор нигоҳини узмайди сендан…
Боғлар қучоғига ёстаниб оқшом,
Бинафша – юлдузлар чиқади кўкка.
Ошиқ кўнгилларни аллалар илҳом,
Севгими ё шеърми қалбларга чўккан?
Тўлин ой – малаги, гўзали кўкнинг —
Юлдуздан гул термоқ бўлар сенга хос.
Аммо бу сендаги гўзаллик, кўркнинг
Фақат совуққина тақлиди, холос.
ИНСОН ЮРАГИДА АЛАНГА ЁҚИБ…
Чўғ юлдузлар, шўх юлдузлар,
Ёнингизга олинг мени ҳам.
Буни ёниқ орзуим сўзлар:
Фазоларда чўғланмоқ кўркам!
Мен тарк этиб само пештоқин,
Ошиқларнинг кафтига қўнай.
Инсон юрагида аланга ёқиб,
Сўнг, майли, сўнай.
БИНАФША
Бу тонг мурғак бинафша боғда
Илк бор кўрди ҳаёт юзини.
Шундай улкан, сўлим қучоғда
Танҳо, етим сезди ўзини.
Ўт-ўланлар ичра йўқолиб,
Шамолларга айтди зорини,
Ёлғизликнинг ҳиссидан толиб,
Ғамга берди ихтиёрини.
Шу зангори тиниқ кўзларнинг
Мафтун бўлиб ҳуснига буткул,
Далаларда гулрўй қизларнинг
Юрганини билмас эди ул:
Билмас эди шоир шеърини
Бинафшага бахш этганини;
Билмас эди она-Ер уни
Ўз кўксига нақш этганини…
Бу тонг гўзал бинафша боғда
Илк бор кўрди ҳаёт юзини…
ШОИР ВА БАҲОР
Ҳамид Олимжонга
Фаслларнинг эрка кўҳлиги —
Баҳор қайтди йил сафаридан,
Ва елларнинг тутиб шўхлиги,
Тортқилади толлар баридан.
Шоирнинг ҳам сайргоҳига
Кўклам келиб, гиёҳ унибди.
Мисралари ўрик шохига
Оппоқ гуллар бўлиб қўнибди.
Сўзларимга ишонинг, боғда
Букун уни кўрганлигим рост.
Ўзгача бахт, кулгу дудоғда,
Кўзларида ёниқ эҳтирос.
Баҳор билан сайр этди узоқ,
Лолаларнинг ўпди бетидан.
Сарин еллар чопқиллаган чоқ
Қува кетди улар кетидан.
Фақат, кезиб чарчади жуда
Ва баҳорга кутмоқ буюриб,
Ёнбошлади гулларга шу дам,
Гўё борлиқ ётоқ туюлиб,
Ҳозир еллар уйғотар силаб,
Яна унинг лабида ханда,
Кишиларга бахт, баҳор тилаб,
Қўшиқлари учар чаманда.
ГЎЗАЛЛИК ИЗЛАБ
Кўзларингдай тиниқ самодан
Ёқут юлдуз узиб берайми?
Сўйла, сўйла эй дилбар одам,
Ёхуд сенга қуёш керакми?
Юзларингдан сочайми зиё —
Комил-комил нур шодасини.
Димоғингга уфурайми ё
Тонгнинг атр шаббодасини.
Этагингни кўмиб чечакка,
Ҳузурингда қолайми ёки.
Севги билан қолдириб якка,
Шеъргоҳга йўл олайми ёки.
Қўшиқ десанг, ой ипагидан
Достон битиб тўкай пойингга.
Денгизларнинг тубсиз тагидан
Дур излайми кўрк-чиройингга.
Нур ва жило оламига боқ:
Унда менинг тинмас изларим.
Ундан сенга рангин ва порлоқ
Гўзаллигу, қўшиқ изладим.
КЎКЛАМ СЕВГИСИ
Яна тоғ-қирларда лола бозори
Ҳуснини оширди ўлкамнинг.
Сўлим далаларнинг шу лолазори
Ишқини эслатди ошиқ кўкламнинг.
Ерни севар эмиш кўклам азалдан,
Изҳор этмоқ учун буни оламга
Замин сийнасига шу лола – лаълдан
Ҳар баҳор ёқармиш алвон аланга.
Яна тоғ-қирларда лола бозори…
ТУН ХАЁЛЛАРИ
Кеча сукутига чўмган ҳаммаёқ,
Бутун табиатда жозиба, чирой.
Митти юлдузларга бўлгандек маёқ,
Само юксагида кумушланар ой.
Ўйлайман мана шу ярим кечада
Мен тинчиб ухламоқ бўлаётган дам,
Уйқуни қувади неча-нечалар,
Тонгни қаршилайди нечалар бардам.
Бир дўстим самони кузатар тунлар,
Самолет учирар тун бўйи бири.
Уйқу капалагин қувиб бутунлай,
Бири ёзиб-чизар ўйчан ўтириб.
Шуларни ўйласам ўрнимдан туриб,
Чироқни ёқаман, оламан қоғоз,
Оташ мисраларга мия қотириб,
Ишлагим келади дўстларимга хос.
Хурсанд қилавермас илҳом доимо,
Баъзан келмаганда бўламан хуноб.
Баъзан шивирлайди, қилади имо,
Баъзан ётоғимда қолади тунаб.
Тунни меҳнат билан ўтказган дамлар,
Тонгда дўстларимга келганимда дуч,
