скачать книгу бесплатно
Нени қиёс этай ой имосига
Яна қандайин ранг, жилвалар керак?..
Бироқ: Бу – мен, дейди ой сиймосида
Оламга уйқусиз боқувчи юрак.
ҚУЁШНИНГ ТУҒИЛИШИ
Юзда ҳорғинлиги билиниб қолган
Кунни ётоғига узатганмисиз?
Терак учларига илиниб қолган
Сўнгги шуълаларни кузатганмисиз?
Зебо чаманлардан кетгуси келмай,
Гулларга термулиб қарар шуълалар.
Сўлим боғларни тарк этгуси келмай,
Зумрад япроқларни тарар шуълалар.
Шу сўнгги шуълалар аримай зардан,
Тунда ҳам қолармиш сўнмай ҳар сафар.
Гўзалликка шайдо шу шуълалардан
Қуёш туғилармиш, дерлар, ҳар саҳар.
* * *
Нурсиз милтирайди само тубидан
Соқов юлдузларнинг олис титроғи.
Шунда узилди-ю бири тўдадан,
Кеча сукутига шўнғиди чоғи.
Қалбимни ҳайратга солар негадир
Олис сайёралар гунглиги.
Туманлилигича қолар негадир
Ушбу сукунатнинг сир, тугунлиги.
Инсон оташини, тинмаслигини
Лоқайд юлдузларга онглатгим келур.
Руҳига сокинлик инмаслигини
Куйлаб, тунимни ҳам тонглатгим келур.
Толе ва ошиқлик, шеър ва гулдурак
Ошиён қурмишдир кўнгил қатига.
Сукут сақламайин, беором юрак,
Қўшиқлар тўқ туннинг сукунатига.
КУЛГУ
Одам кулар, кўзларининг тубида
Баҳор тиниқлиги, шўхлиги аён.
Одам кулар, унинг табассумида
Лолаларнинг ол хандаси намоён.
Севинчини кўрар қуёш зарида,
Кулгуси туташдир келгуси билан.
Шу бахтли одамнинг ўй, назарида
Олам кулар унинг кулгуси билан.
ШОИР
Туйғулари эзгу, ўйлари тиниқ,
Қаршисида зебо, нурафшон олам.
Ранглар жилвасидан кўзлари тиниб,
Атрофга энтикар шу шайдо одам.
Самоларнинг шаффоф ложувардига
Ҳисларини чайиб, қўшиқ битади.
Ўзининг толеи, севинч – дардига
Ўзгаларникини қўшиб битади.
Қалбига гўзаллик оташи қўниб,
Ўйида – яратмоқ ташвиши.
Бу кекса оламни қўшиққа кўмиб,
Яшартмоқ унинг ҳам муқаддас иши.
* * *
Каптар суратини чизади бола,
Енгил парвозига маҳлиё.
Қушнинг қанотида шу зебо олам,
Унга келтиргандай севинч ва зиё.
Ўзга камтарлар ҳам шўх ўргилишиб,
Атрофида майин “ку-ку”лар.
Бола суратига мавзу бўлишиб,
Тиниқ ўйларига кирмоқчи улар.
АЛЛАНГНИ ТИНГЛАБ
Гоҳи гўдаклигим тушиб ёдингга,
Бошим тепасида алла айтасан.
Маҳрингга, оналик эътиқодингга
Қониб гўдакликка гўё қайтаман.
– Ухла, тинчингни ол, азизим болам, —
Дейсан, пешонамни силар қўлларинг,
Қўлларки, кафтида улғайган олам,
Унган истиқболнинг сўлмас гуллари.
Севаман, қувончдан кўзинг порласа,
Кулиб ёнгинамда алла айтсанг шод.
Аммо улуғ ишлар бизни чорласа,
Мардлик, жасоратга ундаса ҳаёт —
Бахтиёр кўзларга уйқу қўнарми?
Тан ором олишга бўларми рози?
Қалбларда чақнаган ғайрат сўнарми?
Дамларни ўлчаса олтин тарози?
Гарчи асрларнинг муаммосини
Кунлар мобайнида ечиб ақлимиз,
Арзу самоларга ўтказса ҳукмин
Хотиржам ётишга қандай ҳақлимиз?..
Ҳамон мафтуниман гўзал аллангнинг,
Ҳамон у қалбимга яқин, жонажон.
Фақат алланг билан порлоқ эртанинг
Зафар, шони учун уйғот, онажон!
ОҚ ШЕЪР
Майли, денгиз бўлмай, бўлмай океан,
Майли, дарё бўлиб, солмайин чуввос,
Майли, тўлқин бўлиб кемалар қувмай.
Майли, томчи бўлай,
Фақат чўллаган
Киши чанқоғини босувчи сувнинг
Қатра томчиси.
БАҲОРНИ СЕВИБ
Такрорламай дейман, аммо гул, баҳор,
Яшиллик ҳислари кетмас шеъримдан,
Баҳорни куйлашга такрор ва такрор,
Меҳримни бахш этиб она еримдан
Тинмай лола терай деган аҳдим бор,
Баҳор Ватанида қувонч, бахтим бор.
Яшагим келади гул ҳисси билан,
Қишда ҳам чаманда лола тергим бор.
Атр таратувчи гул иси билан,
Нафис лолаларнинг кулгиси билан
Севаман қаршимда имласа баҳор.
Гулдай очилипти дейдилар қизнинг,
Жамоли ҳақида сўз борган чоғлар;
Толлар соч ёзишиб силкинса елда,
Мафтун этганида дилбар қучоғлар,
Хаёл – ўйларимни, истакларимни
Ўрагим келади лолага, нурга,
Тутиб чечакларга этакларимни,
Баҳор ўлкасида бутун умрга
Қолмоқлик ҳақида сураман ҳаёл —
Кўклам нафасига тўйиб қонаман.
Еллар атрофимда ўйнаганда ёл
Шўхлик оловида мен ҳам ёнаман.
Ёдимда: боғимга ниҳол ўтқазиб,
Ҳар тонг унишини кутган онларим:
Илк бор дилдоримга лола тутқазиб,
Жўшгани қалбимда ҳаяжонларим.
Инсоннинг ўзи гул, баҳор эмасми?
Атр таралмасми соф нафасидан?
Чаман яратмасми зўр ҳамласидан?
Гул ҳам кишиларни эгам демасми?
Чаман – боғ қолдирмоқ эзгу инсоннинг
Орзуси эмасми қадим-қадимдан.
Яшнатиш ўйида ўртанган жоннинг
Лолалар унмасми ҳар қадамидан.
Балки шунинг учун ҳамроҳим баҳор, —
Еллар, япроқларга салом айтаман.
Балки шунинг учун такрор ва такрор
Шеъримда баҳорга, гулга қайтаман.
* * *
Бахтим ўрик гулларига илашиб,
Офтобда чўмилар бедоғ, бахтиёр,
Шайдо одамларга чечак улашиб,
Тағин далаларда кезади баҳор.
Кўнгилни сеҳрига тортиб этар маст
Ҳали битилмаган бир қўшиқ ишқи.
Кўнгил шу қўшиқнинг сеҳрига пайваст,
Кўнгил ёниб қўмсар шу шан қўшиқни.
Бўй етган қизларнинг ширин тушидай,
Минг бир жилва билан имлайди кўклам,
Кўклам, бир ҳўплам тут ранглар кулишидан
Кўркинг чашмасидан тутгил бир ҳўплам.
Кўнгил, ваъда қилган ғазалинг қани?
Шеър билан сўзлагим келди одамга.
Ё севгинг изҳори бир қўшиққами —
Қўшиқ ҳам айтгум бор яшил оламга.
Қуёш йўлларида нурга қўшилиб,
